Posts Tagged ‘galego’
-
A natureza recuperando o que é seu
enero 19, 2020 by sergio
Pero nós lle estamos a quitar máis do que ela vai recuperando. Mal imos… Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir) | Tags: cidade,ciudad,coches,fotos,galego,medio ambiente | No Comments
-
Dupla personalidade tecnolóxica
noviembre 10, 2019 by sergio
Hai tempo que veño pensando na bipolar relación que temos coa tecnoloxía. Por unha banda, cada vez se da máis dependencia dela, e delegamos moitos aspectos da nosa vida baseándonos nunha sorte de «confianza na máquina«, sen cuestionar que detrás tamén hai persoas con desexos e intereses que non teñen por que coincidir cos nosos. Por outra banda, simultáneamente, estamos nunha sociedade máis e máis individualista, onde prima buscar o que pensamos que nos convén máis (cunha visión a curto prazo, que é a máis fácil).
É unha contradicción que me chama moito a atención, e penso que estamos collendo o peor destes dous polos na relación coa tecnoloxía. Poderiamos enfocar o individualismo e a desconfianza en recuperar algo o control da tecnoloxía, un pouco máis de «soberanía tecnolóxica». Tamén poderiamos enfocar esa confianza cega, en vez de na tecnoloxía, en traballar máis co e polo resto das persoas, pensando en que o que é bo para o resto tamén é bo para nós.
Quizáis o concepto de tecnoloxía como intermediaria curtopracista nos tranquiliza, porque pensamos (aínda que sexa inconscientemente) que así nos libramos de lidiar coa complexidade das relacións humanas. Non creo que sexa bo camiño… Tí que opinas?
Category El sofá de la sala (pensamientos y tertulias...) | Tags: galego,tecnoloxía | 2 Comments
-
Ludopedagoxía
septiembre 20, 2019 by sergio
Hoxe e mañá ando nun curso de ludopedagoxía, un tema que me interesaba pero ao que nunca me puidera acercar, digamos, dun xeito sistemático. Despois de dedicir que a gamificación, xogos serios e todo o demais é case como pasar o xogo por un tamiz «capitalista» (aínda que hai elementos moi rescatables), apetecíame coñecer este enfoque máis «político» do xogo.
A idea máis forte que me levei foi unha que dalgún xeito intuía, pero que puidera darlle forma, e é que no xogo, cando unha realmente empeza a xogar (xa libre dos bloqueos adultos de «estou a facer o parvo»,»que pensarán» e demais), crea unhas relacións onde se ve ao resto das persoas como realmente son, e cun filtro moi empático e positivo. Ou sexa, vese e, o máis importante, experiméntase un anaquiño dese mundo mellor que moitas perseguimos sen descanso (bueno, sen descanso excepto para xogar :D).
Category Jugar es vivir | Tags: galego,juego,pedagoxía,xogo | No Comments
-
O vertedoiro espacial
septiembre 19, 2019 by sergio
Da serie «Robi Robot», o robot que flipa coa Terra (bueno, máis ben coa humanidade).
Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir) | Tags: galego,medioambiente,Robi Robot,tecnología,viñetas | No Comments
-
A pereza das persoas pobres?
septiembre 18, 2019 by sergio
Neste artigo chámase a atención sobre o pouco axeitado parecer de quen pensa que as persoas que son pobres o son por ser perezosas, pola tan manida falta de emprendemento e de desexo de «facerse a si mesmas». En realidade ese enfoque protestante anglosaxón de «se son rico é porque Deus quixo premiarme xa en vida», é un bo xeito de xustificar o todo vale nos negocios.
Quen pensa iso, e se en realidade non é unha excusa para xustificar o seu fondo egoísmo antisocial e individualismo autodestructivo (para a especie e o planeta), igual cambiarían de opinión se tivera que traballar 15 horas ao día traballando en empregos precarios durísimos, coidando a familia e a casa, sen saber se van comer a semana seguinte (como moitas persoas, sobre todo mulleres, que coñecemos noutros países onde o estado de benestar, que está cada vez peor en España e peor estará se non reaccionamos, xa nin está nin se lle espera).
Se parece que hai evidencias de que a xente quere facer cousas creativas e productivas na súa vida, e pensamos que en realidade polo feito de nascer, non importa onde e cando, os recursos deben server para vivir unha vida o mellor posible, a Renda Básica Universal é un elemento a empezar a tomar en serio dunha vez. Este é un bo documental para adentrarse no tema.
Se, como parece, hai repetición de eleccións en España, veremos se hai partidos que a leven no programa.
Category Cooperación para el Desarrollo (más que un trabajo), Sin categoría | Tags: galego,pobreza | No Comments
-
Automatización e ostracismo social
septiembre 2, 2019 by sergio
Se fixeramos unha análise de aparición nos medios de comunicación de termos tipo «automatización», «robotización» ou similares, de seguro decatariámonos de que o incremento irresistible do seu uso, particularmente nos derradeiros 5 anos. Entre os conceptos asociados a estes termos está sempre o da perda de empregos ou, polo menos, «muda» de tipos de emprego, porque unha das cousas nas que non se poñen dacordo as expertas é de se se van perder empregos netos ou, polo contrario, vanse crear novos tipos de emprego que nin imaxinamos, e estes van ser máis dos que se perdan. Eu estou máis pola primeira opción e, en calquera caso, do que ninguén dubida é de que a transición vai ser (está sendo) traumática.
Se o que se quere, como moitos algunhas dirixentes propoñen, é «protexer ás persoas antes que aos empregos», hai dúas medidas clave para poñer en marcha (que non son o parche de cobrar impostos por robots):
- Promover a contratación a tempo parcial, 25 horas/semana sería o ideal. Isto se pode facer a nivel fiscal, de xeito que sexa mellor para unha empresa ter dúas persoas contratadas 5 horas que unha a 8 horas pagándolle horas extra (ou facéndolle traballar de máis, pero para iso tería que estar a inspección laboral), e tamén cunha reestructuración de todo o funcionariado, onde sería máis sinxelo empezar con este modelo. Ou, polo menos, non poñendo trabas ás persoas que desexen traballar menos horas.
- Implantar unha renta básica universal (RBU), primeiro nos países, pero con vocación de Dereito Humano a nivel planetario. O monto e proceso de implantación sería algo a discutir, pero non o concepto nin a necesidade da súa implementación ante a avalancha automatizadora.
0
Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir), El sofá de la sala (pensamientos y tertulias...) | Tags: galego,laboral,RBU | No Comments
-
Resiliencia. Mexan por nós…
marzo 19, 2019 by sergio
Cóidate desas que falan moito de resiliencia como a virtude do futuro (do presente). Ultimamente véndennos o adaptarse “porque non queda outra” como algo desexable (mirade o de adolestreinta), como o ideal da «persoa como sistema». Un ecosistema resiliente mola, porque adáptase ao que veña. Non cuestiona iso que lle fai cambiar definitivamente e nunca volver ao seu estado inicial. Mudo. Pasivo. Ideal. Xa non é buscar un mundo mellor para todas a través dunha cidadanía crítica, propositiva, participativa e con corresponsabilidade sobre o que veña (cidadanía activa), senón adaptarse ao que hai con católica resignación (cidadanía pasiva). Chegamos mesmo a unha sorte de «resiliencia moral» e vivencial. O que antes eran liñas vermellas para os nosos valores e esixencia dos nosos dereitos, ante unha situación de opresión continuada onde a clave é a supervivencia nosa e dos nosos, estamos dispostas a baixar os nosos estándares de calidade de vida e de dereitos humanos até onde sexa necesario? Como a ra á que cocen a fogo lento até que a ferven viva sen que faga nada? A esperanza de que todo cambie é un faro moi brillante que atrae demasiado a nosa atención e, ás veces, non nos facilita buscar alternativas reais ou, simplemente, revolverse e, como dicía un amigo, «buscar a fonte do problema e partirlle as pernas».
A resiliencia, en definitiva, é consolarse como podamos de vivir neste «val de lágrimas». En galego hai un dito moi bo que resumiría o que é a resiliencia tal como nola están vendendo: “mexan por nós e temos que dicir que chove”.
Category Lo que se ve (y se grita) al abrir la ventana | Tags: activismo,galego | No Comments
-
LUBUNTU PARA ORDENADORES VELLIÑOS
octubre 24, 2018 by sergio
Un Sony Vaio VGN-N21Z/W ao que habería que poñerlle un monumento (comprado en 2006, que sigue tirando con UBUNTU 14.04 e Windows XP), empezaba xa a acusar os achaques da idade. Por traballo, facía falta que tirara o skype, así que probamos a instalarlle Lubuntu 18.04 (para 32 bits, claro). O malo é que skype para Linux xa non da soporte á versión de 32 bits, haberá que probar a versión web. Polo demais, vai moi ben! E de paso temén llelo instalamos a un Acer Aspire ONE D250-0Br
Primeiro fixemos unha memoria USB de arranque que, a pesar de configurar a BIOS para que arrancara dende ela (había que cambiar o axuste de permitir arranque dende elementos externos, e logo poñerlle a orde de arranque), non fomos quen de que funcionara. Empregamos a opción 2 desta entrada instalando o programa UNetBootin e empregándoo para pasar a ISO de Lubuntu ao pendrive. Tamén probamos a crear pendrive de instalación con Etcher, como indicaba aquí. Con Etcher funcionou mellor, pero finalmente fixemos un DVD de arranque e instalación coa ISO descargada. Con este método, todo foi ben.
Category El ordenador de la meiga (linux) | Tags: galego,tecnoloxía | No Comments
-
De verdade pensades que non é machismo?
febrero 23, 2018 by sergio
Estes días tocou falar de escándalos en ONG de cooperación e axuda humanitaria. Este artigo parece dos que tratan de calmar os ánimos para poder pensar con claridade e, neste contexto de ataques furibundos por todos os lados (amplificados e protexidos polas redes sociais), agradécese ese tono. Neste caso, estou moderadamente dacordo de que probablemente neste caso o colonialismo non ten tanto que ver. Aínda que si ten que ver o colonialismo na estructura da cooperación, que tamén xenera estas situacións de abuso e de verse cunha certa superioridade en plan «xa que estou aquí lonxe da casa axudando á xente, necesito o meu esparcemento». Sen embargo, probablemente estes señores de OXFAM que fixeron isto o farían igual se estiveran negociando as obras dunha autovía en España, e aí paso ao segunte razonamento. Creo que o machismo ten moitísimo que ver en todo o que ten que ver con prostitución (tanto na parte do lado da demanda como da certa «permisividade social» que se veu dando dende sempre neste tema). Pero, efectivamente, esa desigualdade económica é clave na parte da «oferta», de quen ten que ofrecerse como mercadoría sexual. Por iso, é doblemente perverso aproveitarse dunha situación desesperada como a de Haití, pero triplemente perverso que quen se aproveita sexa precisamente a xente que vai apoiar o proceso de mellora da calidade de vida e dignidade das persoas (e a quen se lle esixe, como non pode ser doutro xeito, unha integridade moral moito maior). Por outra banda penso que, postas a xeneralizar, as ONG renden contas das súas actividades e os impactos das mesmas moitíiiiiiiiiiiiiiiisimo máis que calquer outro axente social, e a selección de persoas paréceme non peor, nin moito menos, que a selección para outros postos sociais onde se presupón unha categoría moral grande, como pode ser persoas en política ou policías. Non nego que se poidan dar malas prácticas laborais no sector das ONGD, pero son sobre todo precariedade e moitas horas extra, precisamente sacadas da, tamén en xeral, gran motivación das persoas que están nestas organizacións, que mezclan o seu activismo coa necesidade de ter algúns ingresos (e ao final traballan moitas horas e cobran unhas poucas, e iso cando hai cartos, que cada vez son máis escasos grazas á Marca España que se está a cargar a cooperación e tamén a que quizáis non se está sabendo transmitir a importancia de que existan organizacións como as ONG, cunha visión de cidadanía mundial baseada en que os grandes problemas son de todas as persoas sen importar onde estén, e de que os dereitos humanos hai o deber moral de defendelos en todo o mundo, cando tan de moda están os himnos e as fronteiras).
Category Cooperación para el Desarrollo (más que un trabajo) | Tags: cooperación,galego,noticias | No Comments
-
Poemario tech
junio 14, 2017 by sergio
Tecnooptimismo
Minúsculos camiños que cifras conducen
nada poden,
é a cega fe
a que prisioneiros do mundo
nos mantén.
Marionetas,
convertidas en deuses,
en zombies cansados
e alienados
fuxindo das persoas no medio da xente,
do chiar sen paxaros
para crear inxenuas revolucións.
Mentres en vales lonxanos
frótanse as mans
tras estreitalas co Gran Hermano
e tras vender as nosas vidas.
Non é malo prestarse, só perigoso
se non sabes como devolverte.
A pílula vermella é amarga,
se a tomas
ningún lavado de estómago te salva.
Se é gratis, tí élo produto.
Se non o podes abrir, non e teu.
Se non queres vivir, prefires que te vivan.
Non hai que preocuparse,
Bob Esponja ou Cristiano,
eles salvarannos.
Pero en realidade
só magnifican a nosa ruindade
como un espello deformante.
Que pena!
A liña é fina
para pasar do malo ao peor
e do malo ao mellor.
Binario
01010110 11000011 10101001 01101110 00100000 11000011 10100001 00100000 01101100 01110101 01111010 00100001
01010011 01100001 01100101 00100000 01100100 01100001 01110011 00100000 01110100 01100101 01100010 01110010 01100001 01110011
01100100 01101111 00100000 01110011 01101001 01101100 01101001 01100011 01101001 01101111
Vén á luz!
Sae das tebras
do silicio
Agua que no has de beber
Agua que no has de beber
te hará llorar
En casa de la aguadora…
todo son palos,
horas y lloros.
El agua buena es el agua huerta,
también la del río,
el pozo
o la alberca.
Como está sucia,
en tubos la acercan.
Quien bien te quiere
te hará llover
Carta a Santa Claus
Cómprala rosa
que es para niña
¡Venga peluches
para que achuche!
Los cochecitos,
las muñequitas,
las barriguitas,
los monstruitos.
Lego hombre araña,
lego starwars,
lego talego,
lego papás.
Una consola
y un nuevo móvil,
también la bici
y más playmóbils.
Los videojuegos
que una vez jugaré
y muchos libros,
que no leeré.
Otro portátil,
auriculares,
libro electrónico,
tablet y cables.
El Black&Decker
para usar dos veces,
el Smith&Wesson
las que se tercie.
Ya somos cuatro,
ya no cabemos.
¡Un nuevo coche,
todoterreno!
Tengo cuarenta
quiero la moto
y a los cincuenta,
yate y piloto.
Y ya al final,
me he dado cuenta,
¡Familia, amigos
y estar de fiesta!
Heridas en la tierra
Sangre
dorada.
Hambre
tapada.
Fuego,
que hiere.
Tierra,
que muere.
Máquinas sin piedad,
de carne y huesos,
manejan a otras,
de hierro y acero.
Sangre
negra.
Guerra
cierta.
Herida,
puñal,
hilillos,
metal.
Quemar para gastar,
gastar para gustar,
gustar para vivir,
vivir para matar.
Sangre
verde.
Miedo y
muerte.
Huesos,
sudor,
barro,
dolor.
De la tierra brotan zombies malsanos,
que pertenecen a grises mercados.
Pétreos números sin alma ni encanto,
que en lugar de risas solo portan llantos.
Sangre
azul.
¿Qué eres
tú?
Lucha,
placer,
vida,
poder.
Tú atacas, yo ataco.
Yo sufro, tú sufres.
Tú callas, yo callo.
Yo muero, tú…
Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir), El sofá de la sala (pensamientos y tertulias...) | Tags: galego,poesia,tecnoloxía | No Comments
