RSS Feed

‘Sin categoría’ Category

  1. De Ziwwie y como solo nos queda el derecho al pataleo

    febrero 1, 2024 by sergio

    Desde que empezó, ya hace años, la moda de las compras por internet, será raro al que no le haya pasado esto.

    Esto es que compras un producto donde te indican un plazo estimado para la entrega, pero luego llega ese plazo y, cuando preguntas qué pasa, es cuando te cuentan. Te cuentan que es que de fábrica no les llegó mi pedido. Tampoco saben cuándo les podrá llegar. Que ni está ni se le espera.

    Quien haya estado de obras en los últimos tiempos (yo estuve haciendo mi casa) también puede que sepa de qué les estoy hablando.

    Pues algo así es lo que me pasó a mí con una lavadora comprada en el portal Ziwwie. 16 días hábiles de entrega como máximo decían en su web, ya que no la tenían en stock. Con 2 niños en «edad de ensuciar» en casa y sin lavandería cerca (es lo que tiene el rural). Menos mal que hay red de apoyo familiar, pero tampoco es plan invadir la casa de mis suegros durante un mes para poner su lavadora. Al final, es lo que me ha tocado, porque durante esos 16 días hábiles no dijeron ni pío sobre esos problemas con la fábrica y, hasta que yo no llamé, no me contaron el temita. Si quería me devolvían la pasta (que los 22 días naturales no me los iban a devolver, claro), o podía coger una lavadora de las que tenían en stock abonando la diferencia de precio ellos o yo. Siempre había oído que, si no te podían dar en plazo lo que habías pagado, tenían que ofrecerte un modelo similar o superior. Eso les pedí (lo más parecido que tenían en stock de la misma marca que yo quería), pero nada, que si quieres uno algo mejor, pagas la diferencia.

    Así que me tocó buscarla en otro sitio y pedir el reembolso de lo pagado que, eso sí, hicieron con diligencia . Ya veremos si tengo cuerpo para pedirles una indemnización, pero al final se aprovechan de que la vida no da para más. Da perecita perderla con estas historias cuando solo quieres comprar una lavadora a un precio asequible y que te llegue en un plazo razonable, antes de que te quedes sin calzoncillos. Siempre podemos volver al lavado manual, que al final esto no dejan de ser problemas del primer mundo…, pero siempre indigna la poca seriedad y que quien tenga que aguantar lo peor seamos las consumidoras. Así que Ziwwie no, gracias.

    Crítica Valoración Ziwwie


  2. O aumento do poder adquisitivo son os pais

    junio 4, 2022 by sergio

    Lía o outro día que, para avanzar cara a xustiza social sen poñer en perigo a sustentabilidade ambiental, o importante é repartir mellor o pastel, pero sen facelo máis grande.

    En medios de comunicación nada sospeitosos de fomentar o liberalismo láianse ultimamente sobre o aumento da inflación e a perda do poder adquisitivo (sobre todo, como non, das clases baixas). Tamén se compara como en España aceptamos isto con cristiá resignación, non como en Francia, onde levan tempo aumentando o poder adquisitivo, facendo arder as rúas se é preciso.

    Pero comparándonos coa maioría do mundo, e nun contexto de avance cara un reparto real do pastel, é forzoso que o noso poder adquisitivo baixe. O da clase media tamén, pero primeiro e moito máis, o das elites que aínda hoxe en España desfrutan dun sistema impositivo pouco progresivo en comparación coa maioría dos países europeos. Así que as esquerdas deberían deixarse de tanto laiarse da baixa de poder adquisitivo e da inflación e empezar de verdade a esixir a reforma do sistema fiscal (que o PSOE non vai abordar, coa súa tradicional posición de querer nadar e gardar a roupa, e o PP tampouco porque están moi ocupados facéndose a si mesmos).


  3. Hipocresía e demagoxia ante a guerra

    abril 29, 2022 by sergio

    «E agora tí, tan pacifista e hipi, que farías co Putin? Deixarlle que faga o que lle dea a gana? Como te vas opoñer a que se lle manden armas?«.

    Este sería o típico comentario ao que as persoas que, coma min, somos antibelicistas convencidas, temos que enfrontarnos dende que ao megalómano lle deu por atacar Ucraína.

    HIPOCRESÍA. Pero claro, o gas ruso o seguimos precisando (e comprando) para manter o noso tren de vida (que é moito máis que quencer a casa, non imos agora poñernos mexericas como se escoita por aí con tremendismo, aidiormío que imos pasar frío, que ao final a enerxía que usamos para quencer a casa é ben pouquiño comparado coa total). Xa vos digo eu que nas aldeas de Galicia frío non ían pasar moito aínda que faltara o gas. E non se trata de que todo o mundo se poña agora a queimar leña, pero eses que nos chaman hipis non queren lembrar que tamén somos a xente da ecoloxía política e o activismo polos dereitos humanos a que levamos anos dicindo que tanto falar de soberanía en forma de bandeiras e himnos ben puideran telo feito en forma de defender a soberanía enerxética coa participación da xente da España baleirada (e tamén da soberanía alimentaria, mirade agora o prezo dos cereais) e un sistema de impostos máis progresivo e buscando a renda básica universal (mirade a inflación e as subidas de prezos).

    DEMAGOXIA. As persoas antibelicistas o somos de xeito estrutural. Cando comeza unha guerra «visible» como a de Ucrania, xa hai anos que leva habendo en realidade unha guerra soterrada (ou non tan soterrada, pero é mellor mirar cara outro lado ante Crimeas e outras fantochadas dun tipo que se cree unha mestura de Stalin e o zar que prefirades, eu sempre o imaxino como o desta serie). Así que cando estamos en situación de guerra, non é momento de preguntar que podemos facer aparte de enviar armas. Mandar armas e pegar tiros sempre é o fácil (para quen non ten que ir á fronte ou aguantar na retaguardia privacións e destrución). Pero coidar de que non se chegue a iso, e pechar a billa DE VERDADE aos negocios coas elites do país que poden presionar a quen decide, vai contra moitos intereses (de poucas persoas) que seguen enriquecéndose. E a cidadanía teriamos que pedir á clase política, que pode ter man no modelo enerxético e alimentario que nos rexe, que empece a mirar a medio e longo prazo e de xeito que beneficie á maioría, non a 4. E mirar tamén nós dese xeito como persoas de rúa, claro, porque parece dunha gran inxenuidade pedir a quen está en política máis iluminación e visión de futuro da que temos nós.


  4. No va más…

    marzo 5, 2021 by sergio

    Supono que algo habréis escuchado sobre que el agua empezó a cotizar en el mercado de futuros de Wall Street. Desde la asociación en la que participo hace más de 20 años, Enxeñería Sen Fronteiras, tuvimos unos espacios de reflexión donde llegamos a la conclusión de que no nos hace mucha gracia todo esto. Pero estamos en proceso de profundizar sobre el funcionamiento de los mercados de futuros y, entre las cosas que se compartieron, estuvo este vídeo.

    Me ha gustado mucho la explicación del funcionamiento de los mercados de futuros, muy didáctica. Me quedé con la curiosidad de saber algo más de como es la gobernanza de esa Cámara de Compensación, por no hablar del funcionamiento de esos índices como el NASDAQ.

    Lo que ya no comparto tanto es la interpretación que se hace en el vídeo de que no va a ser posible que el poder «apostar» en estos mercados de futuro (esos «ricos», que son los que suelen apostar) vaya a influir en, por ejemplo, el índice NASDAQ. Siguiendo el ejemplo del vídeo de las apuestas de fútbol, si mi amigo y yo apostamos a un Madrid-Barça seguro que no vamos a influir en los goles que se metan. Pero si quien apuesta es la mafia, igual sí influye… Por otro lado, si en el fútbol se dan esas irregularidades de apuestas y amaños, en última instancia influye «solamente» en un espectáculo. Pero si se llegan a dar en los mercados del agua, entonces sería harina de otro costal (o agua de otro cántaro). ¿Merece la pena permitir esos juegos de apuestas para ricos arriesgándose a influir en el aseguramiento de un derecho humano como el agua?


  5. La mujer habitada

    enero 11, 2021 by sergio

    Un día en facebook, hace ya un par de años, me dio por hacer un experimento. Puse un libro de ficción y otro tipo ensayo que me habían gustado mucho y que creo que ayudan a conocerme mejor, y pedí a quien quisiera que me contestara haciendo lo mismo. Yo me comprometía a leerme todos los que pudiera conseguir de los que me dijeron. He ido cumpliendo mi palabra poco a poco, y estos días acabé uno de los que me habían devuelto en este juego de conocerse a través de los libros.

    La mujer habitada es el primer libro de prosa de Gioconda Belli (ya es de 1988). Le tenía muchas ganas a algún libro de autor o autora nicaragüense, como un debe que tenía con el país en el que estuve entre 2005 y 2006. Tuve suerte, y entré en la literatura nica por la puerta grande. De lo mejor que he leído en mucho tiempo (y quiero asegurar que no leo poco). Nicaragua es tierra de poetas, y aunque esto sea prosa, el lenguaje es muy poético, sobre todo en los momentos en que nos habla la mujer del pasado. Ah, que ya lo he dicho, en fin, el libro tiende puentes entre el pasado y el presente, entre clases sociales, entre sexos, entre profesiones, activismos e incluso entre civilizaciones empleando a dos mujeres con una conexión ancestral y mística. Me ha gustado mucho como se retratan los pensamientos y dilemas de la protagonista del presente, arquitecta, en su bregar diario por su emancipación personal (y los conflictos y paradojas al luchar también por la de su sexo, su vida de pareja y su incipiente activismo que la hace no estar tranquila en su sillón de privilegios). Por cierto, he sabido el año en que se escribió al hacer esta reseña, y acabo de flipar. La verdad es que envejece muy bien y merece la pena cada minuto que se le dedique.

    Otras fuentes


  6. Lucha de titanes

    diciembre 28, 2020 by sergio

    Las antiguas antenas pierden la partida contra las modernas, incluso en Compostela.


  7. Inditex+eucalipto=Galicia?

    noviembre 25, 2020 by sergio

    Unha amiga compartiunos esta nova e pediunos opinión. Isto é o que me saiu:

    ——————————-

    Eu o vexo como unha escusa para plantar aínda máis eucalipto en nome da economía a curto prazo (da que o eucalipto é un dos máximos expoñentes), para que vexamos canta diversificación podemos ter con esta especie «forestal» (papel, taboleiros e agora viscosa, por non falar do «reaproveitamento enerxético» ou mesmo o emprego estrutural e para mobles que están tratando de impulsar). Co eucalipto:

    • A xente pode gañar algo de cartos sen esperar moitos anos e sen moitos traballiños? Si.
    • Pode haber postos de traballo a curto prazo? Si, directos e indirectos.
    • Sabemos o impacto de seguir impulsando plantacións monoespecíficas por Galicia adiante? Un pouco, e o pouco que sabemos é claramente negativo. Pero o mesmo que se enchesemos todo de millo, ou de algodón, ou do que vós queirades.

    Falando xa especificamente do tema da ropa (bueno, en realidade aplica a todos os productos), é MOI urxente empezar a consumir MOITO menos. E meter dunha vez no precio dos productos as externalidades negativas (cargarse a biodiversidade, por exemplo, que ao final saenos caro, ou a regulación hidrolóxica de ecosistemas, ou moitísimas cousas que non se meten; é como se estiveramos papando a nosa casa pero cada vez estiveramos máis xente vivindo nela, unha tolería insustentable).

    FIN DA CHAPA

    ————–


  8. O que non podes facer en Galicia como partido político

    julio 13, 2020 by sergio

    Aquí vou deixar unhas claves ou principios moi persoais e esquemáticas de como penso que funcionan as cousas en Galicia a nivel electoral. Ademais as poño por orde de importancia. Espero que me deixedes comentarios sobre como o vedes vós!

    • 1. Leas non. Á xente en Galicia non lle soen gustar as leas. Da igual de que lado sexan.
    • 2. Tranqui meu. Aquí non gustan os aspaventos e discursos extremos, grandilocuentes ou «falabaratos». Da igual de que lado sexan.
    • 3. Temos un acentiño moi bonito, pero non somos parvas. Sabemos que somos periferia, e que quedamos lonxe das últimas tendencias, dos eixos de desenvolvemento e de toda esa carallada. Sabemos que ninguén vai mirar por nós, pero nós si queremos facelo (aínda que ás veces non o pareza). Hai certo espírito anarko aquí, e cando vemos moi claro que se está a facer máis caso a Madrid (ou a Bruselas, ou a onde tí queiras fora de Galicia), non mola. Da igual de que lado sexa. NOTA POR SE NON QUEDA CLARO: TODOS os partidos aquí deberían ser nacionalistas (e parecelo) e amosar esa certa autonomía nunha gran medida se queren comerse algo e, polo tanto, ademais aplicar os dous primeiros principios.
    • 4. I+D+I. Si se pode innovar e buscar novos espazos electorais, alianzas, etc. Pode haber unha visión de que en Galicia a xente tende a ser conservadora, e que iso aplica tamén en canto a novos partidos, novas ideas, «experimentos electorais» e coalicións. É algo totalmente falso, como pon de manifesto, xa só nos últimos anos, o impulso de AGE e de En Marea (para entender o que pasou logo, aplíquese o primeiro).
    • 5. BONUS. Galicia verde. Isto é unha reflexión especial con respecto ao ecoloxismo (pensabas que falaría de VOX? En Galicia VOX nin está nin se lle espera, ver principios 2 e 3). Se en España xa vai chegar tarde a onda verde (eu si creo que chegará), en Galicia o fará aínda máis tarde. Porque é a comunidade máis ruralizada de España (cando falo de ruralizada me refiro que é a que ten máis núcleos rurais de poboación, non falo de que teña hectáreas e hectáreas de terreo baleiro como noutras comunidades, iso non é ruralizado, iso é vaciado). E no rural hai unha visión despreciativa do que é o ecoloxismo (tamén o político), porque non se consegueu aínda construir unha ecoloxía política «galeguista e dende o rural».

  9. ROBI ROBOT: lo importante es la libertad

    mayo 22, 2020 by sergio

    Created with GIMP