RSS Feed

Posts Tagged ‘desenvolvemento rural’

  1. Queremos ir máis rápido a Madrid?

    noviembre 24, 2021 by sergio

    Moito bombo estes días co da inauguración do AVE Madrid-Galicia. Tantos cartos (e mortes) para ir máis rápido a Madrid? Será para que Galicia se baleire aínda máis rápido…

    Category El sofá de la sala (pensamientos y tertulias...) | Tags: ,,, | No Comments

  2. Imos para aldea pa curar a alma (e o planeta)

    febrero 21, 2021 by sergio

    Estes días falouse do informe do Instituto Resiliencia que aboga pola reagrarización de Galicia. A volta ao rural, para vivir nel, e vivir del.

    Hai quen non ve claro iso de todo o mundo volver coller o sacho (se nin a maioría da xente da miña xeración o colleu, e non digamos xs nosxs fillxs) e vivir da terra. Tampouco se trata diso, senón polo menos que se tome como unha alternativa decente e digna de gañar a vida, máis aló de prexuízos e de incomodidades que, aínda hoxe, existen no rural (aínda que a pandemia fixo que foramos conscientes das indubidables vantaxes). Cando se fala de reagrarización fálase tamén doutro modelo forestal (que non é, precisamente, o que promove o novo Plan Forestal de Galicia).

    É preferible, penso eu, ir decrecendo de xeito controlado e cambiando o modelo de consumo e produción. Iso si, tampouco me fago ilusións de que esteamos preparadas como especie para renunciar á inercia do máis, máis e máis. E da «vida rápida». Non pasa nada, nos extinguimos e listo. Gaia non nos vai botar de menos! Pero eu son máis da idea de ir buscando alternativas de pouco a pouco porque, a pesar das miñas malas expectativas, en realidade son un optimista impenitente (se non, tampouco traballaría no que traballo).

    Pero quen cre que a cousa é totalmente insalvable, ou que estamos esaxerando (como os negacionistas, que non son máis que xente que non quere ver a realidade), pois adícase a desacreditar estas alternativas de «paracaídas» do batacazo que nos espera como especie, e se abonan a un carpe diem da avestruz. Argumentos como que, porque no colleramos un sacho na vida, non é posible a reagrarización, non se sosteñen, porque aínda que a xeración dos nosos pais e nais non sabían ni o que era un ordenador ou aínda menos un móbil, non por iso deixan de usalo. Como dicía o Xocas o outro día en La Resistencia, na súa familia pasaron en dúas xeracións de ser agro-ganaderos en Abadín a ser youtubers. Cando algo te motiva, ou cando no te queda outro remedio, adáptaste.

    Neste caso, como dixen, eu creo que sería mellor para todas que se fixera planificadamente e polas boas. Un bo xeito é polo menos non poñer paus nas rodas de quen quere voltar á terra para sentila coas mans e todas esas cousas místicas-telúricas, ou porque simplemente lle mola quedar na aldea, aínda que saiban que ten a súa parte dura e ingrata. Iso faise co certa seguridade dada por uns servizos públicos decentes no rural e, idealmente, cunha renda básica incondicional e cunha aposta decidida por quen produce os nosos alimentos e pode dar moitos servizos ambientais (labregas funcionarias ou con outro tipo de axudas que apoien á agricultura labrega como a máis eficiente en non esa PAC cobrada no paseo da Castellana, que xa veremos como vai a nova PAC pero posiblemente tampouco apoie á agricultura labrega) Desgraciadamente, de momento a cousa non vai por aí…

    Por outra banda, fai falta quitarse os prexuízos que houbo sempre de que, ademais de ser duro (vivir do campo xa sabemos que é fodido, aínda que eu, que son un «chico de barrio», non o sentín de cerca, pero todo o que depende do clima xera una incertidume e una ansiedade que habería que buscar como paliar dende o público para non deixar á xente desprotexida, o que dixemos dos servizos públicos ou a RBI sería un bo comezo), ademais sempre estivo moi desprestixiado. Os paletos e todo iso… E tampouco falamos de que todo dios que vaia para o campo teña que «vivir do campo». Simplemente é apostar por un sistema distinto que posibilite poder vivir no campo dignamente, e que sirva tamén para equilibrar o territorio demográficamente (as grandes cidades son manifestamente insustentables e prexudiciais). Tamén a nivel tecnolóxico, que parece que todas as tecnoloxías para prover de servizos se fixeron pensando nas grandes aglomeracións. Pois claro que non é sinxelo tender tubaxes de saneamento aos 30000 núcleos de poboación de Galicia coas súas correspondentes infraestruturas de depuración, pero é que hai anos que existen outras tecnoloxías de depuración in situ (e que ademais se poderían mellorar a pouco que se apostara pola I+D+I con ese enfoque de descentralización rural, no que Galicia debería ser referente). E o mesmo coa electricidade, ou coa Internet. Así que hala, tirando para o campo!!!

    ACTUALIZACIÓN 22/01/2021. Xusto hoxe a Asociación de Áreas Escasamente Poboadas do Sur de Europa presentou un informe sobre os servizos que estas áreas dan ao ben común (ambiental, enerxético, etc.), demostrando que son chave para a sustentabilidade do sistema e dan moito máis do que receben, a todos os niveis.

    IMAXE USADA EXTRAÍDA DE: https://www.freeimages.com/premium/kids-walking-in-the-countryside-315556

    Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir) | Tags: ,,,,,, | No Comments

  3. Inditex+eucalipto=Galicia?

    noviembre 25, 2020 by sergio

    Unha amiga compartiunos esta nova e pediunos opinión. Isto é o que me saiu:

    ——————————-

    Eu o vexo como unha escusa para plantar aínda máis eucalipto en nome da economía a curto prazo (da que o eucalipto é un dos máximos expoñentes), para que vexamos canta diversificación podemos ter con esta especie «forestal» (papel, taboleiros e agora viscosa, por non falar do «reaproveitamento enerxético» ou mesmo o emprego estrutural e para mobles que están tratando de impulsar). Co eucalipto:

    • A xente pode gañar algo de cartos sen esperar moitos anos e sen moitos traballiños? Si.
    • Pode haber postos de traballo a curto prazo? Si, directos e indirectos.
    • Sabemos o impacto de seguir impulsando plantacións monoespecíficas por Galicia adiante? Un pouco, e o pouco que sabemos é claramente negativo. Pero o mesmo que se enchesemos todo de millo, ou de algodón, ou do que vós queirades.

    Falando xa especificamente do tema da ropa (bueno, en realidade aplica a todos os productos), é MOI urxente empezar a consumir MOITO menos. E meter dunha vez no precio dos productos as externalidades negativas (cargarse a biodiversidade, por exemplo, que ao final saenos caro, ou a regulación hidrolóxica de ecosistemas, ou moitísimas cousas que non se meten; é como se estiveramos papando a nosa casa pero cada vez estiveramos máis xente vivindo nela, unha tolería insustentable).

    FIN DA CHAPA

    ————–

    Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir), Sin categoría | Tags: ,, | No Comments

  4. Política de (des)protección das masas de bosque autóctono na Galicia

    marzo 4, 2020 by sergio

    • Concentracións parcelarias que arrasan sebes e masas de bosque autóctono
    • Incendios que favorecen ás especies pirófitas causados por mala ordenación do territorio e ignorar ás necesidades do rural, sen promover a cultura participativa e corresponsabilidade.
    • Incentivo do modelo industrial forestal baseado no curto prazo e monocultivo para que as explotacións sexan rendibles
    • Non se investiga o suficiente nin se apoian os modelos multiproductivos de bosque
    • Non se teñen en conta os servizos ecosistémicos na PAC nin noutras liñas de axudas para labregxs en activo
    • Protección de masas de bosque autóctono cun modelo de «ver, pero non tocar», que non contribúe a unha normalización das paisaxes culturais dun rural vivo.

    Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir) | Tags: ,,,,,, | No Comments

  5. 5 cousiñas para ir facendo xa

    enero 31, 2020 by sergio

    Temos novo goberno. Ningunha das cousas que vou poñer aquí están nin por asomo na mente de quen vai dirixir ao país nos vindeiros «x» anos. Pero a grandes males, grandes remedios. Para unha sociedade de persoas co-responsables do mundo, cuns mínimos dereitos asegurados

    1. AGRICULTURA TRADICIONAL APEGADA AO TERRITORIO, PRODUCTORA DE ALIMENTOS DE CALIDADE, DE CARÁCTER PÚBLICO

    Si. Labregas funcionarias. Se hai xuíces, profesoras, médicas ou inspectoras de facenda, por que non quen produce os nosos alimentos? Coas cousas de comer non habería que xogar (na bolsa, por exemplo, ou a experimentos de Frankstein para que gañen cartos unhas poucas persoas no mundo). Sería mellor para a soberanía alimentaria do país, e tamén para manter un rural vivo e ambientalmente san, que coa que vai caer a igual nos vén ben.

    2. RENDA BÁSICA UNIVERSAL

    A falta dun verdadeiro goberno democrático mundial que a puidera instalar en todo o mundo, non estaría mal empezar por España. Se non che soa o concepto, aquí podes saber máis, e aquí hai moito material de por que pode ser un piar clave ante os desafíos que temos por diante como sociedade humana, se queremos afrontalos dende o ben común e os dereitos humanos e non dende o elitismo e o ecofascismo tecnolóxico.

    3. VOTO INFANTIL

    Para implicar á xente mái nova nos asuntos da polis dende o principio da súa vida. Dende que queran e podan elexir un partido e botar a papeleta na urna. Que van votar o mesmo que os seus pais? Eso habería que velo (igual habería pelexas entre proxenitorxs por ver quen convence máis? se iso pasa, tamén pasaría aos 18). En calquera caso, me encantaría ver á xente dos partidos facendo campaña electoral para a infancia.

    4. A CASA, PARA QUEN A HABITA. A AUGA, PARA QUEN A BEBE. A MERDA, PARA QUEN A PRODUCE. A INFORMACIÓN, PARA TODAS. A VIDA, PARA QUEN A VIVE.

    Isto vén significar que hai que alcanzar un pacto social sobre cais son os dereitos básicos que debe ter unha persoa asegurados polo feito simplemente de nacer nesta sociedade. E non se pode especular con eles nin permitir que empresas con ánimo de lucro determinen as estratexias a seguir para asegurar estes dereitos pactados. Falamos de auga, saúde, educación e tamén o dereito á información e aos datos propios. Este pacto social a min me gustaría que se determinara a un nivel alto, ou sexa, que o grado de dereito asegurado sexa alto (mellor aulas de 15 nenas que de 25 no ensino público, cun nivel alto de formación do profesorado e atención á diversidade para poder integrala mellor). Así que, desconfianza cara a quen vén prometendo «rebaixas de impostos sen empeorar o servizo».

    5. A TERRA E A EMPRESA, PARA QUEN AS TRABALLA

    Volta á economía real. Eliminar as figuras que impliquen que haxa persoas que poidan ser donas de empresas ou terras sen que traballen nelas (empezando por sociedades anónimas). Se se ten uns medios de producción son para producir e ganar a vida, non para acumular riquezas que se poidan investir en ser donas doutras empresas. Habería que tender a controlar a propia vida, e abandonar a cultura da tranquilidade laboral no «traballo para terceiros porque non hai que pensar estratéxicamente e só hai que cobrar a fin de mes» (o cal non é certo, sobre todo cando as traballadoras saben da situación da empresa e se volcan en conservar o seu posto de traballo, o cal dase menos canto maior é a empresa). A tranquilidade dos servizos públicos e o ingreso mínimo ten que vir dado polos puntos 2 e 4. En calquera caso, estariamos a falar de empresas da economía social e inclusiva, da economía do ben común e de que non sexa simplemente o «arriscar cartos» o que che faga poder decidir sobre o futuro dunha empresa.

    FRIKIBONUS DA MORTE. SORTEO DOS CARGOS PÚBLICOS EN VEZ DE ELECCIÓNS. CARA UNHA DEMOCRACIA PARTICIPATIVA E FONDA

    Abolición do sistema de elección (co cal o anterior punto 3 xa non tería sentido). En España elíxense representantes do concello, do parlamento autonómico e do congreso e senado. Pois ben, agora se elexirían por sorteo cada 4 anos, igual que as mesas electorais. Se conformaría o censo (excluindo casos de persoas claramente imposibilitadas nas facultades mentais), e se poderían fixar criterios de paridade, reparto territorial ou representatividade dalgún tipo de minoría, criterios que se poderían ir revisando. E as sesións lexislativas serían dinamizadas por persoas funcionarias expertas en técnicas de democracia fonda, para extraer consensos, deixando votacións por maioría para casos moi concretos. Logo, igual que no modelo actual, están as persoas funcionarias e tamén asesoras concretas que apoiarían na acción lexislativa. Para a executiva, serían as persoas que sairan no sorteo quen proporían a equipa de goberno (igualiño que agora, só que sen sesgos de mafioseo e amiguismos, que obvian ideas de diálogo e avance en nome da loita partidista e para asegurar as butacas na lexislatura seguinte).

    Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir), El sofá de la sala (pensamientos y tertulias...), Sin categoría | Tags: ,,,,,, | No Comments

  6. ¿Invadirán los «arcolitos» el interior de Lugo?

    febrero 18, 2017 by sergio

    Un artículo que está dando que hablar en el mundillo forestal. Lo firma Manuel Marey, profesor en la EPS de Lugo, Doctor Ingeniero de Montes y propietario agro-forestal (y con quién compartí muchos buenos momentos en el LaboraTe de la Universidad de Santiago, parece que hace ya una eternidad…).  El artículo tiene que ver con la polémica respecto a la prohibición de plantar eucaliptos resistentes al frío (el más plantado en Galicia no aguanta a partir de cierta altitud, por eso aun no había invadido el interior gallego, pero con nuevas especies se puede superar esta barrera climática). Aquí algo más de info sobre el frente lucense contra la prohibición de eucalipto.

    Manolo se posiciona claramente, para bien o para mal no puede separar su formación académica de su realidad de propietario agroforestal. Yo, que hace tiempo que veo el mundo forestal gallego «desde la barrera» (y con más preocupación que cuando estaba algo más dentro, investigando sobre gestión de montes vecinales en man común), no puedo dejar de hacer una pequeña reflexión.

    En realidad creo que Manolo tiene razón en que no se ha controlado para nada la eucaliptización brutal en otras zonas de Galicia, ignorando incluso leyes y ordenanzas. Lo de la costa (y no tan costa, solo hay que ver los alrededores de Santiago) es desolador. Hace años que todo el pino que se corta se sustituye por eucalipto. Poniéndome en el lugar de un propietario forestal (como es él) e incluso de «gestor público local», vería injusto impedir en el interior de Lugo lo que han hecho la vista gorda en otros lugares. Pero quizás sea una posición demasiado simplista como ingeniero de montes, ya que me parece más un caso de NIMBY y me falta profundidad sobre todo a la hora de proponer alternativas por ejemplo al control de monocultivo, aunque claro, no es ese el problema en el interior de Lugo (y a lo mejor no hubo tiempo y espacio en la entrevista para entrar en estos temas, probablemente se busca más la carnaza que las propuestas más complejas, que es lo que tocaría en este tema). Desgraciadamente, a corto plazo y para zonas cada vez más envejecidas, el eucalipto sigue siendo apetecible. Esto creo que es en gran parte también porque lo meten por los ojos a las personas propietarias, pero también porque a corto plazo realmente compensa a quienes tienen tierras y ya lo han interiorizado como parte de sus prácticas productivas e incluso culturales… Al final el problema de monocultivo que genera toda esta coyuntura (problema que también él pone de manifiesto), es en gran medida causado por el abandono de la administración actual a la hora de pensar y promover integralmente una visión de Galicia con un mundo rural vivo, que se piense en modelos alternativos y variados (y luego difundirlos y poner pasta para que avancen, las apuestas por un modelo, igual que las otras, si non llevan pasta detrás son brindis al sol). Lo que produce mucho a corto plazo siempre es muy visible y cala más rápido (ni siquiera necesita de promoción pública, basta que te visite el comercial de ENCE o de Monsanto); para luchar contra eso hay que apostar muy fuerte en investigación y promoción de alternativas porque, si se deja operar solo, se impondrá el cortoplacismo Y al sector forestal en Galicia se le ha dejado solo (lo único que había era ENCE y parece que seguirá, así que…). Luego claro, vienen plagas y demás, los sistemas muy homogéneos son demasiado frágiles y al final lo cortoplacista sale caro. Solo espero a ver cuando dejarán de ponerse parches como prohibiciones como esta (que no están mal si van acompañadas de otras medidas para no dejar tirada a la gente en el rural, pero si no se les condena y además se crean desequilibrios injustos en el territorio), o fumigaciones masivas a los eucaliptos…

    Entretanto, solo nos queda bailar…

     

    Category Lo que se ve (y se grita) al abrir la ventana | Tags: ,,, | No Comments