Dos outrora fortes brazos da memoria
caen paseniño as follas das lembranzas.
Primeiro caen as máis cercanas ao presente
e resisten máis as de antiguas andanzas
Pero as máis antiguas son como as raíces,
que a terra sempre arroupa agarimosa
Outras semellan do tronco cicatrices
de loitas, desventuras, victorias e derrotas
Aquelas resisten ben ancoradas na nostalxia
de tempos lonxanos onde reinaba o sol,
enchendo de luz o escuro sino da alma
quencendo o espíritu e agochando a dor
Estas traen saudades de camiños ignorados,
de amores abortados, de imaxinarias vivencias,
que esmorecen nas brumas do pasado
escorregando entre os dedos da consciencia
Posts Tagged ‘árbores’
-
Outono…
octubre 13, 2020 by sergio
Category El sofá de la sala (pensamientos y tertulias...) | Tags: árbores,galego,poesia,vellez | No Comments
