Imaxinemos un saleiro. Cada graniño de sal é unha persoa. O saleiro é un país. A tapa cos buratiños, os servizos públicos que evitan que as persoas caian. Cantos máis buratiños e maiores, máis persoas caerán. É importantísimo que os buratos sexan cada vez menos e máis pequenos, pero é difícil conseguir iso totalmente. Un buratiño na educación, outro par deles na sanidade, outro nos coidados de dependentes, outros tres en atención social, outro en acceso a auga, luz, internete…
Imaxinemos que poñemos, a maiores da tapa, un celofán. Así aínda que pasen graniños polos buratos, evitaremos que caian. O celofán é a Renda Básica Incondicional. Pero é clave que siga habendo tapa e siga fortalecéndose, porque só o celofán non aguantaría todos eses grans.
Imaxinemos que cada saleiro ten que conseguir o seu propio celofán. Uns conseguirano máis groso, de maior calidade. Quen poida. Outros non terán capacidade ou medios para conseguilo. O máis xusto sería celofán para todo o mundo, aínda que non fora o da maior calidade…
Por unha Renda Básica Incondicional e Universal. RBU como Dereito Humano!
[…] Europeo), non se lle pode chamar universal. Xa deixei caer algo deste tema no último parágrafo deste post sobre a xustiza de que a renda fora universal de verdade. De feito, habería que defendela […]