Tiña pendente a miña particular peregrinación a este lugar, a apenas dez minutos camiñando da miña casa. Non o visitara porque aínda «non tivera cando». Unha excusa como outra calquera. Igual non estaba preparado, non sei. Para min era un símbolo da incompetencia da administración pública. De como salvar o cú despois dunha destas habituais situacións de xestión deficiente, tal vez por aforrar cartos, dun sistema técnico «dos de por se acaso» que só vemos o importante que é cando pasa algo. Como os arcenes das autovías. Como ter unha sanidade pública forte con UCI aparentemente infrautilizadas. Porque son para iso. Son para cando a cousa vai mal. A curva de Angrois será sempre un símbolo de cando a cousa vai mal e alguén non fixo o que tiña que facer pensando que nada malo ocorre. Tal vez foi unha orde concreta dunha persoa. Tal vez un cúmulo de malas decisións e neglixencias. Ao final, quedan vidas rotas. Sensación de frustración. E mentras nese lugar se respira unha tranquilidade irreal que, no meu caso, só foi rota polo paso dunhas ovellas co dono nun deses lugares habituais en Galicia que non se sabe se son aldea ou cidade.
Posts Tagged ‘catástrofes’
-
A curva de Angrois
noviembre 30, 2020 by sergio
Category Saliendo de A Cova (viajes) | Tags: catástrofes,galego | No Comments