Se fixeramos unha análise de aparición nos medios de comunicación de termos tipo «automatización», «robotización» ou similares, de seguro decatariámonos de que o incremento irresistible do seu uso, particularmente nos derradeiros 5 anos. Entre os conceptos asociados a estes termos está sempre o da perda de empregos ou, polo menos, «muda» de tipos de emprego, porque unha das cousas nas que non se poñen dacordo as expertas é de se se van perder empregos netos ou, polo contrario, vanse crear novos tipos de emprego que nin imaxinamos, e estes van ser máis dos que se perdan. Eu estou máis pola primeira opción e, en calquera caso, do que ninguén dubida é de que a transición vai ser (está sendo) traumática.
Se o que se quere, como moitos algunhas dirixentes propoñen, é «protexer ás persoas antes que aos empregos», hai dúas medidas clave para poñer en marcha (que non son o parche de cobrar impostos por robots):
- Promover a contratación a tempo parcial, 25 horas/semana sería o ideal. Isto se pode facer a nivel fiscal, de xeito que sexa mellor para unha empresa ter dúas persoas contratadas 5 horas que unha a 8 horas pagándolle horas extra (ou facéndolle traballar de máis, pero para iso tería que estar a inspección laboral), e tamén cunha reestructuración de todo o funcionariado, onde sería máis sinxelo empezar con este modelo. Ou, polo menos, non poñendo trabas ás persoas que desexen traballar menos horas.
- Implantar unha renta básica universal (RBU), primeiro nos países, pero con vocación de Dereito Humano a nivel planetario. O monto e proceso de implantación sería algo a discutir, pero non o concepto nin a necesidade da súa implementación ante a avalancha automatizadora.
0
