>Manuel Rivas fala en A Man dos Paíños de cousas que en Galicia coñécense ben, como son a emigración e os sentimentos que produce o mar. A min deixoume algo melancólico, pero gustoume a relación especial que o protagonista tiña coa súa man «prestada» (que leva tatuados dous paíños, uns paxariños que viven na costa), e cómo o impulsaba a facer cousas case «en homenaxe» ó seu antigo dono, un solitario e silencioso amigo del. E un libriño moi breve, que ademais inclúe un relato fotográfico.
No hay comentarios »
No comments yet.
