
Nueva viñeta de Robi Robot, el robot alienígena que flipa con lo que pasa en la Tierra
septiembre 22, 2025 by sergio
Category O escritorio | Tags: castellano,fronteras,Robi Robot | No Comments
agosto 26, 2025 by sergio
En ese momento tus palabras no eran nada
Me diste explicaciones sembradas de cristal
tras tanto tiempo de caricias de baja densidad
Sonidos que eran tan solo una neblina
para no afrontar la realidad
Las mariposas ya no te cosquillean
Ahora crisálidas son y yo no sé
si lo que de ellas saldrá aun me desea
Mis mariposas aun se mueven, perezosas
esperando tal vez un vuelco del azar
que repare la luz de tus ojos al mirarme
o que en indiferentes orugas las convierta sin más
Category O escritorio | Tags: castellano,poesía | No Comments
agosto 23, 2025 by sergio
PIENSA EN UN LUGAR FELIZ
Todo el mundo tiene su rincón
en el que conecta con la vida buena
Que nos lleva a ese mundo feliz
donde el tiempo hipócrita se crea
Tal vez seamos nosotras quienes al tiempo
volvemos avaro, oscuro y vengativo
y a pesar de todo nos obsequia
con un ricón de luz, mágico y vivo
Miña Terra Galega, en Soria, en Alabama
vuelves a ser lo que siempre has querido
Es mi rincón en la Cepeda, valle perdido
el lugar que desde siempre mi corazón ama
Sobre un colchón verde donde bulle la vida
con la cascada murmurando soñolienta
despreocupada libertad que fluye, lenta
y que todas deberíamos disfrutar aun solo un día
Discutir con el agua río arriba
bajo el dosel de los humeros que saludan en la orilla
para luego río abajo congraciarse
y resurgir renovado donde la roca chilla
Piensa en un lugar feliz
Piensa en un lugar feliz
Cuando la zozobra me atenaza
a ese paraje siempre vuelvo a ir
RINCONES PEQUEÑOS
Nuestros rincones pequeños
Que cambian de color durante el día
Ora ruidos, ora quedos
Geografías cercanas de espacio seguro
Reconocibles hasta con la mente cerrada
y recorribles hasta con la batería sin cargar
RUINAS
Ahí siguen como portales de otros tiempos
ruinas de adobe que albergaron
alegrías, tristezas, celebración y lamentos
resistiéndose a dejar marchar a los recuerdos.
De rencillas, miedo, de hambre y de miseria
de quienes no murieron en la guerra
pero siguieron siendo prisioneros
De los que volvieron pero ya no eran
Entre esos muros se podía hablar
protegiéndose del manto de silencio
que en calles y cantinas lograron alzar
los que convirtieron la vida en sufrimiento
Ahora poco a poco se derrumban
dejando paso a verdes fuegos
pero siguen aun siendo refugio
de gatos, aventuras, de arte y locos juegos
HUERTA
La arteria invisible que recorre
zigzagueando traviesa el paraíso
alimenta hoy la sedienta tierra
para mañana poder ser fresco regocijo
Soldados errantes la patrullan
saltando entre castillos de colores
Soldados de vida, no de muerte
pues portan con ellos semillas de mil flores
A la sombra de la huerta de La Casa
miles de mundos danzan y me llaman
VACACIONES
Dados, toallas
risas y llantos
Juegos y almohada
Duelos, quebrantos
Ríos y azada
Bailes y cantos
La tierra, el agua
Demonios, Santos
EL TUERTO
El río Tuerto burbujea, alegre
lleno de solaz y de reposo
llevando savia a su valle hermoso
no menos hermoso por ser breve
Empieza saltando por la sierra
y verdes cielos con estrellas atraviesa
antes de alimentar al padre embalse
que quedó atrapado por las tres traviesas presas
Nunca se olvida, nunca, no
de acariciar a Oliegos, cariñoso
Sacrificio triste de un pasado silencioso
que lejos a muchas personas envió
Y continúa sus saltos mientras lleva
agua, energía, diversión y vida
entre humeros, sangüiñeras
entre chopos y paleras
empujando el verde mundo al amarillo
alimentando maiz, patatas, lúpulo o alubias
frutales, remolchas, garbanzos y hasta trigo
antes de abrazarse al Órbigo y seguir viaje
para en Porto fados cantar con sus amigos
Category O escritorio | Tags: castellano,donillas,poesía,Tuerto | No Comments
agosto 16, 2025 by sergio
O dequevás mirou mal ao quenestí
O sacadeaí ao vouchedar empurrou
O vaslevar lle zoscou ao xaverás
E entre todos vaia cristo se montou
Category O escritorio | Tags: castellano,poesía | No Comments
julio 9, 2025 by sergio
Verde e branda venda, no corazón Compostelán
curando feridas de fume e alquitrán
I. AS BRAÑAS
Somos esponxas da terra
enxugando paseniño
gotiñas que foxen da guerra
entre a choiva e a grava dos camiños
Gotas que logo pouco a pouco
serán unha preciosa ofrenda
ao pai Sar que zigzaguea louco
cheo de retranca e de fachenda
Acubillamos a pequenas vidas
Árbores, herbas, bolboretas e flores
raposos, ras, esquíos e anduriñas
quebracabezas vivinte de fermosas cores
Pero é á noite cando máis nos presta
coa compaña de lúa e estrelas
e da luz lonxana que da cidade chega
a ferir o chan entre as follas mestas
En tempos escuros vestirnos quixeron
con roupas cincentas de frío cemento
Salvámonos grazas a xentiña boa
que vive na luz e escoitou o lamento
E aquí seguimos mirando adiante
correndo, xogando, con Gaia falando
E esa xente boa de corazón grande
ás Brañas de Sar por sempre coidando
II. A COLEXIATA
Ben vestida de muros viventes
Con máis anos que as pedras máis vellas
Piares tortos que o tempo resisten
Falando co tempo sobre as nosas cabezas
Non esmorece o xardín na súa gaiola
entretido pola música da gaita
e polos berros da nenez que resoan
no val do pai Sar e polas Brañas
III. O RÍO
O Sar chega sen ruído, quedo
alborota na ponte das Fontes
e asústase ao escoitar os berros
na Caldeira na que loitan os xigantes
Entra derrapando polas Brañas
E lembra os bos tempos cos muíños
que xa hai moito tempo que descansan
sen maltratar ao gran, fican tranquilos
Coida das vacas que sen présa pastan
Escoita ledo os nenos xogando
Búrlase traveso da pobre e vella ponte
e á altiva Colexiata saúda de lonxe
Desfruta do Granell e vai marchando
baixo monstros de cemento e asfalto
para desfrutar dese gran Banquete
e á Rocha Forte espertar berrando
antes de atopar de novo verdes sendas
para ao fin unirse ao Sarela amado
Category O escritorio | Tags: Compostela,galego,poesía | No Comments
mayo 15, 2025 by sergio
¿Cómo estas?
¿Para qué eres?
¿Qué tal te maltrata la vida?
¿Dónde viste tu primera pelea entre el sol y la luna?
¿Cuándo fue la última vez que te derretiste?
¿Cuál espejo es mejor para usar como reloj?
¿Por qué ganar todas las carreras?
¿Quién cuando despierta muere?
Category O escritorio | Tags: castellano,poesía | No Comments
mayo 5, 2025 by sergio
Só cando se apaga o noso mundo
sentimos empatía coas vulnerables
Os nosos dereitos son un sono profundo
que nada serve se se fai sobre cadáveres
Xirar a billa para que mane o líquido
Cun interruptor facer que brille a luz
Darlle a un botonciño e escoitar voces amigas
sentirse cerca tocando máxicas ventás
Saber o que pasa antes de que pase
Sentirse amparadas cando a sorte as costas da
Estar coidadas ante a enfermidade
e dun frío eterno manxares sacar
Os coidados manteñen a vida, queremos
que sigan servindo para amasar fortunas?
Só nun cataclismo, nunha gran traxedia
pode a Humanidade ser de verdade humana?
Category Desarrollo Sostenible y Decrecimiento (un modo de vivir), O escritorio | Tags: galego,poesía | No Comments
enero 29, 2025 by sergio
Las flores que hace tiempo que perdieron,
su otrora legendaria lozanía,
bambolean decadentes pétalos,
anhelando pasadas alegrías
Te fuiste así escurriendo de la vida,
pero fue mucho el poso que dejaste,
lo mismo que hace el vino en la barrica,
antes de empezar a emborracharme
Y yo sigo asomado en tu alma,
aunque duela.
Y el duelo no es mi consuelo.
Siempre solo quedar suelo.
Ay! quisiera
romper ese lazo amargo…,
aunque no creo,
que vivir sin él pudiera
Alguien dijo que la vida,
es una continua despedida.
Yo no lo veo así porque yo anhelo,
como tú a la muerte dar la bienvenida
Category O escritorio | Tags: castellano,poesía | No Comments
marzo 19, 2024 by sergio
Arde el cielo
Arden las palabras
Los ojos arden
Arden las miradas
de quienes de lejos miran…
porque allí no queda nada
Arde la paz
Arden las distancias
La esperanza arde
de quien ya no espera nada
Arde la conciencia
Arden también las lágrimas
Todo lo que vive arde
y es la muerte la que manda
¿Arderá la impunidad
de quienes su orgullo inflaman?
¡Ni al infierno podrán ir
porque es seguro que arda!
Category Lo que se ve (y se grita) al abrir la ventana, O escritorio | Tags: castellano,palestina,paz,poesía | No Comments
marzo 22, 2022 by sergio
Category O escritorio | Tags: castellano,pacifismo,Robi Robot | No Comments