Chssss, silencio. O mundo parou
pero eu non quero baixar
Tal vez sempre é xusto nestes intres
cando á Vida nos queremos aferrar
Onte escoitei os chíos dos paxaros
despois de tanto tempo de ignoralos
Antonte quixen espreitar ás que comparten
comigo a rúa, a paisaxe, o vecindario
Nunca as vira así, tan cercanas
espero velas así xa sempre a diario
Son días de xogos obrigados,
despois de tanto tempo abandonados
Os días que pasamos confinados
son en realidade nos que máis viaxamos
precisamente porque a nosa mente voa,
irónicos paradoxos dunha época tola
É tempo de regalarnos fondas miradas aos ollos
despois de tanto tempo descoñecendo uns aos outros
Cando as periferias dan grazas por selo
cando os embigos odian a súa natureza
agradecidas no noso foro interno
por poder re-atoparnos coa beleza
Volver a vista adentro, de alma e corpo
despois de tanto tempo sendo un morto
Chsss, silencio. O noso mundo parou
e vímonos como eramos, mortas en vida,
abrindo para Gaia unha porta de saida.
Virus son eles ou o eramos nós?
